Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024

Οι Celtics πήραν αυτό που δικαιούνταν


Όταν μια ομάδα "τριγυρίζει" στα Finals (Conference και NBA) σταθερά την τελευταία 6ετία, ε στο τέλος θα πάρει αυτό που της πρέπει. Και δεν είναι κάτι λιγότερο από ένα -επιτέλους- Championship Ring. Για μια ιστορία βέβαια, που για μένα ξεκινάει με το τέλος της σεζόν 2012-2013. 

👇👇👇

Το Trade

Νομίζω ότι αν ρωτήσεις τους φίλους των Celtics να σου πουν ποιο είναι "Το Trade", δεδομένα θα σου πουν αυτό με τους Nets. Οκ! Εκείνο του Auerbach για τον Russell μπορεί να μην το ξέρουν οι πολλοί. Το άλλο για τον Len Bias, επίσης. Γιατί ποτέ δεν είδαμε τον Bias στα πράσινα. Οπότε, εύκολα καταλήγουμε στην αρχή του τέλους εκείνης της ομάδας που πήρε το πρωτάθλημα το 2008. Και δεν τα κατάφερε, με τον Rivers στο τιμόνι, να πάρει ακόμα ένα. Μπορούσε. Βάσει core, μπορούσε. Ή έπρεπε. Μετά την ήττα στα NBA Finals το 2010 και εκείνη στα ECF το 2012 (που λογικά θα μείνει χαραγμένη για πάντα στη συνείδηση των Celtics fans), φάνηκε πως δεν πήγαινε άλλο. Ο LeBron και οι Heat στην Ανατολή έδειχναν -και πρακτικά ήταν- ανίκητοι. Η "αυτοκρατορία" του LeBron έκανε ξεκάθαρο ότι μέτριες ομάδες, γερασμένες κλπ, δεν έχουν τύχη, απέναντί τους και απέναντί του. Κι όπως κατέληξε και μετά, όταν ο LeBron πήγε στους Cavaliers. Κι έτσι, ο Danny Ainge στην offseason του 2013 πήρε την απόφαση να "πατήσει το κουμπί".

Έμενε μόνο να βρει το "κορόιδο". Όπως έκανε κάποτε ο Auerbach με Hawks και Sonics, ήταν η στιγμή του Ainge. Στις 12 Ιουλίου του 2013, έχουμε "Το Trade". Ο Ainge στέλνει το "τοτέμ" της ομάδας, τον Paul Pierce, μαζί με τον Kevin Garnett και τον Jason Terry στους Nets, για να τους πάρει... την ψυχή. Από τότε το έκανε αυτό ο Ainge. Δεν ήταν η πρώτη του φορά με τον Gobert στους Timberwolves. Οι Celtics πήραν τότε κάτι παίκτες, που τους βλέπαμε την επόμενη διετία στο παρκέ και γελάγαμε. Κάτι Humphries, κάτι Gerald Wallace (ήταν στα ένσημα, οπότε ήταν για "γέλια" κι αυτός). Το βασικό όμως σε αυτό το trade ήταν τα pick. Οι Celtics πήραν μαζί και 4 first round pick. Εκ των οποίων, τα δύο έφεραν στην ομάδα τον Jayson Tatum και τον Jaylen Brown. Τόσο απλά.

☝️ Να πούμε ότι το first round pick του 2018 ήταν αυτό που έφερε αργότερα και τον Kyrie Irving στους Celtics, άσχετα αν αυτή η κίνηση δεν βοήθησε όσο οι Celtics θα ήθελαν, το όλο εγχείρημα που προσπάθησαν να φτιάξουν.

Το Draft του 2017

Ένα ακόμα κομβικό σημείο, στο οποίο τα credit παίρνει ο Danny Ainge, ήταν το draft του 2017. Εκεί που οι Celtics διάλεγαν πρώτοι και που δεν ήθελαν να διαλέξουν πρώτοι. Οι Fultz και Lonzo Ball είχαν το μεγαλύτερο hype εκείνη τη χρονιά. Ο "Magic" είχε ήδη αποφασίσει, Lavar Ball πιεζόμενος, να πάρει τον Lonzo στο LA στο "2". Έμενε απλώς να βρει την ομάδα για να κάνει trade down. Οι 76ers ήταν εκεί για να τους δώσουν ακόμα ένα FRP και να πάρουν το 1ο. Έτσι κι αλλιώς οι Celtics στο "1", δεν ήθελαν να πάρουν τον Fultz. Η ομάδα είχε Thomas, Bradley, Rozier και Smart. Το "1" τους ήταν άχρηστο. Θα μπορούσαν απλώς οι Celtics, προφανώς, να διαλέξουν στο "1" τον Tatum. Ο Ainge ρίσκαρε και εξασφάλισε για την ομάδα ακόμα ένα FRP. Την ώρα που το process των 76ers απλώς μάζευε τους "best players available" στα draft, χωρίς αποτέλεσμα, αυτό των Celtics έδειχνε τον σωστό δρόμο.

Brad Stevens

Κι αν ο Ainge ήταν αυτός που έκανε τη μισή δουλειά, ως και το 2021, όταν και αποχώρησε, ο Stevens το παίρνει όλο πάνω του, για το υπόλοιπο. 

Από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας, εκείνο το καλοκαίρι του 2013, σε ένα project που έπρεπε να "χτιστεί" από την αρχή, ως την προχθεσινή βραδιά.


Όταν ανέλαβε ο Stevens, o Jackson είχε τουιτάρει την αλήθεια. "Ηγέτης, που πρέπει όμως να έχει το δέρμα του ρινόκερου". Όπως το αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει αυτό το "hide of a rhino", μάλλον, να είναι έτοιμος να αντέξει (όπως κι ο ρινόκερος) όλες τις επιθέσεις που θα δεχθεί. Για μένα, το έκανε. Θεωρώ ότι αν οι Celtics πετυχαίνουν απόψε με τους Jays, είναι γιατί ο Stevens και ως κόουτς και ως GM, είναι αυτός που κρατάει αυτό το δίδυμο ενωμένο.

Πάντα φρόντιζε με τις δηλώσεις του, όσο ήταν κόουτς, να ανεβάζει τον Brown. Ο οποίος ήταν μονίμως αυτός που δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στο superstardom του Tatum. Ήταν ο "λίγος" κι αυτός που έπρεπε να θυσιαστεί, για να έρθει κάτι καλύτερο δίπλα στον Tatum. Τα αποτελέσματα τα είδαμε φέτος. Conference Finals και NBA MVP ο Brown.

Και προφανώς, από το 2021 ως GM, o Stevens απλώς κάνει ότι χρειάζεται, για να πλαισιώσει ακριβώς όπως πρέπει το core Brown - Tatum, για να το φτάσει ως την κορυφή. Το καλοκαίρι του 21 παίρνει τον Horford και μέσα στη σεζόν τον White. Ακολουθεί η offseason του 2022 όπου στην ομάδα μπαίνει ο Brogdon. Ο οποίος το καλοκαίρι που μας πέρασε, μαζί με τον R. Williams θα γίνουν Holiday. Το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν το trade που έφερε τον Porzingis στην ομάδα, αντί του εμβληματικού αρχηγού, Marcus Smart. Θέλει θάρρος για να καταφέρεις να φτάσεις στο σημείο να δώσεις έναν παίκτη που είναι η "ψυχή" της ομάδας. 

Το πλάνο όμως του Mazzulla αυτό επίτασσε. Η ομάδα είχε ανάγκη από ακόμα έναν σουτέρ από το τρίποντο, ο οποίος όμως θα είναι απειλή και στην άμυνα. Η πεντάδα έπρεπε να "χτιστεί" με 5 σουτέρ, που και οι 5 θα μαρκάρουν. Ο Mazzulla το οραματίστηκε μια χαρά τη σεζόν 2022-2023, όμως μάλλον κάτι στο τέλος χάλασε τη "μαγιά". Με τον οργανισμό όμως να του δίνει τους assistant που χρειαζόταν και να του φέρνει και τα τελευταία κομμάτια του παζλ, όλα είχαν δρομολογηθεί. Κι αυτό που ξεκίνησε να σκέφτεται τον Σεπτέμβρη του 2022 ο Mazzulla, το είδε να πραγματοποιείται πριν λίγες ημέρες.

Ο Brad Stevens είναι ακριβώς αυτό που αντιπροσωπεύει τους Celtics. Είναι το πρόσωπο ενός οργανισμού, που από την εποχή του Auerbach προσπαθούσε να δουλέψει για το μέλλον. Από το draft, με τα Pick της, με τα σωστά trade (όπου πάντα ένας excecutive των Celtics βέβαια φρόντιζε να "ξεγελάει" κάποιον σε αντίπαλη ομάδα), ως την κορυφή. Έτσι "χτίστηκε" η ομάδα του Russell, έτσι έγινε αυτή των Bird, McHale, Parish, έτσι πήγε να φτιάξει την επόμενη με τον Bias, έτσι κι η Jays era. Οκ! Ακόμα και το πρωτάθλημα του 2008, που ξεφεύγει κάπως από το μοντέλο αυτό (Garnett και Allen ήταν μεταγραφές που θυμίζουν άλλα franchise) πατάει πάνω στη βάση των Pierce και Rondo. O Brad Stevens ήταν αυτός που ανέλαβε να υλοποιήσει το όραμα του Ainge. Αρχικά ως κόουτς κι από το 2021 κι έπειτα ως GM. Τίποτα δε θα δούλευε αν ο Stevens δεν ήταν εκεί που έπρεπε, τη στιγμή που έπρεπε. Κι αν ψάχνετε τον φετινό MVP των Κελτών, προσωπικά θα βάλω αυτόν.

Οι "Jays"

Όλα όσα είδαμε λοιπόν φέτος, είναι αρκετά μακρινά. Από το trade του 2013, στα 2 draft του Brown και του Tatum. Κι από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Stevens, με τις ευλογίες του Ainge, σε αυτή του Mazzulla υπό τις εντολές του Stevens. Οι Celtics εδώ και καιρό έδειχναν ότι είναι στον σωστό δρόμο. Ήταν θέμα χρόνου το να φτάσουν ως το τέλος αυτού. ECF το 17, ECF το 18, ECF το 20, NBA Finals το 22 και ECF το 23. Για να φτάσουμε στην κατάκτηση της κορυφής φέτος.

Με τους Brown και Tatum να είναι εκεί από νωρίς. Και να είναι ένα δίδυμο που έφτασε στο ζενίθ του νωρίς. Κι από εκεί στο ναδίρ και στις πρώτες σκέψεις για διάλυση, με την αποτυχία στο Bubble και τον αποκλεισμό από τους Nets στον πρώτο γύρο την επόμενη σεζόν. Ως το ζενίθ και πάλι με τους τελικούς του 22, για την αμφισβήτηση στο ξεκίνημα της περσινής σεζόν. Για να επανέλθει και πάλι ο κύκλος στο ζενίθ, με την κατάκτηση του δαχτυλιδιού και το FMVP του Brown.

Οι Jays λοιπόν τα κατάφεραν. Και μπαίνοντας στο prime τους τώρα, έχουν ήδη ένα δαχτυλίδι κι εμπειρία από ακόμα έναν χαμένο τελικό κι ακόμα 4 χαμένους τελικούς περιφέρειας. Δύο από τον LeBron και δύο από τους Heat. Κι αυτός που τους κέρδισε στον τελικό ήταν ο Steph. Έχουν βιώσει τα πάντα. Έχουν όμως πάρει αυτό που πρέπει. Tο πρωτάθλημα. Για να ξεκλειδώσουν τις επόμενες πίστες. Και το κάνουν μπαίνοντας τώρα στο prime τους. Μπορεί η κριτική που δέχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια να ήταν "βαριά", γιατί κατάφερναν να είναι winners από τόσο μικροί, τώρα όμως αυτό γυρίζει μπουμερανγκ, υπέρ τους. Η αμφισβήτηση δε θα είναι πλέον το πρώτο σχόλιο μετά από μια αποτυχία τους. Και το βασικό είναι ότι η αμφισβήτηση δε θα είναι μέσα τους. Το ξέρουν και επίσημα ότι είναι νικητές. Και το ξέρει πλέον και η λίγκα. Κι αν ως τώρα όλη αυτή η εμπειρία και οι παραστάσεις γίνονταν "βαρίδι" στις πλάτες τους, γιατί ήταν αυτοί που φτάνουν λίγο πριν το τέλος και δεν τα καταφέρνουν, τώρα γίνονται το μεγάλο τους όπλο. Πλέον οι Jays θα είναι αυτοί που στα 28 ο ένας και στα 27 ο άλλος, έχουν ήδη τόση εμπειρία από τελικούς ΚΑΙ ΜΑΖΙ και ένα πρωτάθλημα. 

Η επόμενη μέρα

Οι Celtics θα μπουν στη σεζόν 2024-2025 ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Μα, δεν το κατάφεραν οι Nuggets του Jokic και θα το κάνουν αυτοί; Ναι! Το βασικό για τους Celtics είναι ότι όλοι έχουν συμβόλαιο για τη νέα σεζόν. Ένας Hauser είναι με Team Option, προφανώς όμως η ομάδα θα την ενεργοποιήσει, για να τον έχει και του χρόνου με το minimum συμβόλαιο.

Ο Mazzulla λοιπόν ξέρει ότι χωρίς κάποια προσθήκη θα έχει διαθέσιμο το δημιούργημά του και του χρόνου. Το availability του Porzingis είναι σίγουρα ένα ζητούμενο. Ήδη γνωρίζουμε ότι ο Λετονός θα μπει στο χειρουργείο μέσα στο καλοκαίρι. Οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν για επιστροφή του στο ξεκίνημα της νέας σεζόν. 

Ο Porzingis έδειξε φέτος ότι είναι πολύ σημαντικός για το σύστημα του Mazzulla. Οι πεντάδες με αυτόν μέσα, στη RS (που ήταν και μεγάλο το δείγμα), είχαν net rating +11.8 (+10.8 όταν ήταν εκτός). Η άμυνα των Celtics κρατούσε τους αντιπάλους της στο 51.7% eFG όταν ο Porzingis ήταν στο παρκέ (στο 53.7% όταν ήταν εκτός). Είναι πολλά, μικρά και πιο μεγάλα στατιστικά, που δείχνουν του λόγου το αληθές.

Μέσα στη σεζόν είχαν γράψει ότι άνετα ο Porzingis μπορεί να θεωρείται το Νο2 στους φετινούς Celtics. Δεν ήταν μακριά θεωρώ αυτό που είχα πει. Προφανώς, στην Postseason οι Jrue και Brown έκαναν ένα ακραίο -και κάπου αναμενόμενο- step up. Δεν θα τον κρίνω τον Λετονό, γιατί δεν τον είδαμε πολύ. Όσο τον είδαμε όμως, εύκολα μπορεί να πει κάποιος ότι ήταν το ίδιο, ίσως και περισσότερο επιδραστικός σε σχέση με τους δύο.

Οι Jays θα είναι εδώ και του χρόνου. Με την ευκολία του ότι ο Tatum δεν κάνει ακόμα kick-in στο νέο του supermax συμβόλαιο (δεν έχει υπογράψει καν, λογικά θα το κάνει μέσα στη χρονιά). White, Jrue έχουν συμβόλαιο. Κι όπως όλα δείχνουν ο Horford είναι αμετακίνητος. 

Την ώρα που οι υπόλοιποι της Ανατολής θα είναι σε μια αναζήτηση κομματιών, η κάθε ομάδα με τα δικά της "πρέπει", οι Celtics θα ξέρουν ότι όλοι όσοι τους έφεραν φέτος στην κορυφή, θα είναι και πάλι εκεί. Προφανώς, το ανήσυχο πνεύμα του Brad Stevens δε θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Κι αν τα "μαθηματικά" του Mazzulla βγάλουν έλλειμα, θα γίνουν οι κινήσεις για να καλυφθεί. Το μόνο σίγουρα πάντως είναι ότι οι Celtics στο ξεκίνημα και της σεζόν 2024-2025 θα είναι το φαβορί. Και γιατί θα είναι και πάλι όλοι εκεί, αλλά ΚΥΡΙΩΣ... γιατί το έχουν -πλέον- ξανακάνει.

Πρελούδιο και για τη δική μας φετινή σεζόν θα υπάρξει. Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, παρά την ήττα στα NBA Finals, η εκτίμησή μου είναι ότι κι οι Mavericks βγαίνουν κερδισμένοι από αυτό το run. Ο βασικός λόγος είναι, γιατί έδειξαν στον Luka ότι μπορεί στο Dallas να φτάσει εκεί που θέλει να φτάσει. Στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Και δεν χρειάζεται να το ψάξει αυτό με ένα άλλο franchise. Κι αυτό από μόνο του συνιστά μια τεράστια επιτυχία για τον Nico Harrison και το franchise των Mavs. 

Γράφει ο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)