.png)
Στο σημερινό retro θα πάμε λοιπόν τρεις δεκαετίες πίσω. Τότε που οι Celtics ήταν η μια από τις δύο μεγάλες δυνάμεις του ΝΒΑ και κυριαρχούσαν σε τελικούς και τρόπαια. Εκεί στη δεκαετία του 80΄. Που από τη μια είχαμε τους "σκληρούς" της Βοστόνης κι από την άλλη το "Showtime" του Magic στο LA. Κι ο Red Auerbach φρόντιζε να “χτίσει” και για το μέλλον. Έτσι ώστε οι Celtics να συνεχίσουν να κυριαρχούν και στην μετά-Bird-McHale-Parish εποχή.
Ο Len Bias, κατά πολλούς οι οποίοι τον έζησαν στα χρόνια του στο κολέγιο του Maryland, αλλά και για τον οργανισμό του NBA, θα ήταν το αντίπαλον δέος του ανθρώπου που είχε γίνει draft δύο χρόνια νωρίτερα από αυτόν. Και θεωρείται πλέον ο καλύτερος παίχτης όλων των εποχών. Ναι! Τόσο σπουδαίος επρόκειτο να γίνει ο Len Bias. Τόσο σπουδαίος που θα έμπαινε στην ίδια κουβέντα για το ποιος είναι ο κορυφαίος όλων. Στην ίδια πρόταση με τον Michael Jordan. Οπότε, fair να μιλάμε για το μεγαλύτερο “what if” όλων των εποχών στο NBA.
Οι τελικοί και το draft του 1986
Ε, τι πως. Red Auerbach. Ο τύπος αυτός είχε φροντίσει στις 8 Ιουνίου η ομάδα να σηκώνει το πρωτάθλημα και το front office να ετοιμάζεται για το draft της 17ης Ιουνίου. Εδώ ως κόουτς είχε καταφέρει να "κλέψει" από τους St. Lewis μερικά χρόνια πίσω, τον Bill Russell. Σε ένα pick πρώτου γύρου θα κολλούσε; Δύο καλοκαίρια πίσω (το καλοκαίρι δηλαδή του 1984), που οι Celtics μεσουρανούσαν και pick στις πρώτες θέσεις δύσκολα να έβλεπαν, φρόντισε να πάρει το pick των SuperSonics για το Draft του 1986, έναντι του Gerald Henderson.
Ο Red προφανώς και δεν πήρε τυχαία στους Sonics. Η ομάδα το 1983 πωλήθηκε σε άλλο ιδιοκτήτη. Το καλοκαίρι του 1984 αποσύρθηκε ο Fred Brown (πρωταθλητής με τους Sonics το 79). Ο Lenny Wilkens ήδη είχε φύγει από την ομάδα το 1982. Όλα έδειχναν κάθοδο. Ήταν δεδομένο ότι οι Sonics τα επόμενα χρόνια θα περνούσαν μια φάση "rebuilding". Ε, ο "γάτος" ο Red προφανώς το είδε αυτό και φρόντισε να τους πάρει ένα όχι και πολύ μακρινό pick, για τον Gerald Henderson. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο Draft του 1986. Όπου το δεύτερο pick του Draft θα πήγαινε στους πρωταθλητές του ΝΒΑ.
O Auerbach είχε ήδη φροντίσει να μάθει τα πάντα για τον Bias. Ton είχε ήδη προσκαλέσει στο camp του στο Marshfield κι είχε δει περί τίνος πρόκειται. Εξάλλου τα νούμερα κι η φήμη που συνόδευε τον Bias από το κολέγιο του Maryland ήταν "οδηγός" για αυτό που θα βλέπαμε. Δύο σερί χρονιές ο καλύτερος παίχτης της ACC. Στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος στο NCAA με 23.2 πόντους και 7.0 ριμπάουντ στην τελευταία του χρονιά στο κολέγιο.
Ο Len Bias ήταν έτοιμος για το βήμα παραπάνω. Να μπει στο ΝΒΑ, στον ιστορικότερο και πιο επιτυχημένο οργανισμό τότε και να τον οδηγήσει την επόμενη δεκαετία σε νέες επιτυχίες. Το μόνο που έμενε τώρα ήταν απλά οι Cavaliers στο No1 να μη διαλέξουν τον Bias. Εύκολο. Η ομάδα που έχει στο ιστορικό της μπόλικες λάθος επιλογές σε Νο1, φρόντισε να κάνει ακόμα μια. Επέλεξε τον Brad Daugherty (οχτώ χρόνια έπαιξε στο ΝΒΑ) και κάπως έτσι η δουλειά ολοκληρώθηκε…
Μετά από 10΄ στην τελετή της επιλογής, ο Bias ανέβαινε στη σκηνή για να φορέσει το καπελάκι των Boston Celtics. Ο τότε κόουτς των Celtics, KC Jones δήλωνε, “Ήταν από καιρό "ερωτευμένος" με την ιδέα να γίνει Celtic“, με τον Bias να δηλώνει, “Είναι ωραίο να είσαι Celtic“. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνο το απόγευμα της 17ης Ιουνίου, ο Bias ήταν ο πιο ευτυχισμένος 22χρονος στις ΗΠΑ.
“Θα ορκιζόμουν στην ίδια μου τη ζωή αν αυτό το παιδί είχε πάρει ναρκωτικά”
Και κάπου εδώ ξεκινάει το δράμα κι η πιο απάνθρωπη και σκληρή ιστορία, όπως την περιέγραψε αργότερα ο Larry Bird. Μετά το τέλος του draft ο Bias επέστρεψε σπίτι του. Tην επόμενη μέρα πήγε στη Βοστόνη με τον πατέρα του να υπογράψει ένα συμβόλαιο με την Reebok. Ακολούθως επέστρεψε πίσω στο Maryland. Tο βράδυ της 19ης Ιουνίου αποφάσισε να επισκεφτεί το Campus του Maryland και να βγει με κάποιους συμφοιτητές του. Ο Keith Gatlin, ο άνθρωπος που έζησε τότε μαζί του δύο χρόνια στο κολέγιο, 30 χρόνια μετά περιγράφει το τι συνέβη εκείνο το βράδυ με κάθε λεπτομέρεια.
“Γύρισε στο campus το επόμενο βράδυ. Του έδωσα συγχαρητήρια. Ήταν ενθουσιασμένος που θα έπαιζε για μια ομάδα που μόλις πήρε το πρωτάθλημα. Έκανε ένα μεγάλο πάρτι στο διαμέρισμά του. Όλοι του δώσαμε συγχαρητήρια. Και κατά τις 2 το ξημέρωμα, μας είπε ότι θα έβγαινε εκτός campus να συναντήσει κάποιον φίλο. Την επόμενη ημέρα είχαμε μαθηματικά. Το τελευταίο πράγμα που μου είπε ήταν “Θα σε δω το πρωί Smooth”. Κατά τις 3 άκουσα φασαρία από το δωμάτιό του. Κάποιοι τύποι γύρισαν μαζί του, και μπήκαν μέσα. Έκλεισαν την πόρτα κι αυτό ήταν. Αποφάσισα κι εγώ να πάω για ύπνο. Στις 7 το πρωί η μητέρα μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι είδε ένα άσχημο όνειρο. Βγήκα από το δωμάτιό μου και είδα τον Lenny στο πάτωμα ακίνητο και μερικούς ακόμα γύρω του να κλαίνε. Δεν κουνιόταν…“, αναφέρει μεταξύ άλλων σε μια ανατριχιαστική συνέντευξη στο Undefeated o Gatlin.
Το τι έγινε εκείνο το βράδυ λίγο πολύ όλοι το αντιληφθήκατε. Ο Bias είχε επιστρέψει με παρέα στο Campus κατά τις 3μιση το ξημέρωμα και έκαναν όλοι χρήση κοκαΐνης. Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας εντελώς αθλητικός και πολύ υγιής 22χρονος, η καρδιά του δεν άντεξε. Άμεσα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου κατά τις 8μιση η ώρα το πρωί, επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του από την ναρκωτική ουσία.
Στο άκουσμα της είδησης ο κόσμος έξω από το “Leland Memorial Hospital” ολοένα και πλήθαινε. Όπως και οι δημοσιογράφοι. Φανταστείτε το. Το νο2 του draft, ο παίχτης που επί μια διετία ακουγόταν όσο κανένας άλλο στο NCAA, αυτός που θα ήταν ο άνθρωπος που θα οδηγούσε τη νέα δυναστεία των Celtics, ήταν νεκρός. Αν και γεννημένος στο Maryland της Washington DC, για την πόλη της Βοστόνης ήταν το δεύτερο δραματικό γεγονός μετά τη δολοφονία του Kennedy. Το “που ήσουν τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Kennedy στη Βοστόνη;” έγινε το ίδιο με το που ήταν ο κόσμος στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Bias.
Ο Larry Bird όταν το έμαθε είχε δηλώσει τότε “Είναι η πιο απάνθρωπη και σκληρή ιστορία που έχω ακούσει“. Ο δε GM των Celtics, Red Auerbach, ανέφερε “Θα ορκιζόμουν στην ίδια μου τη ζωή, να πέθαινα τώρα, αν αυτό το παιδί είχε πάρει ναρκωτικά πιο πριν“. Και δεν είχε άδικο. Ο Bias πέρασε από τεστ σε τρεις ομάδες πριν το draft. Celtics, Knicks και Warriors είχαν κάνει μια σειρά από τεστ στον Bias εκ των οποίων τουλάχιστον ένα ήταν για ναρκωτικές ουσίες.
Μετά από χρόνια, ο κόουτς Bob Wagner, αυτός που προπονούσε τον Bias πριν πάει στο κολλέγιο του Maryland (στο Northwestern High School στο Hyattsville), είχε αναφέρει ότι πολλές φορές στις κουβέντες τους που είχαν (όταν ο Bias ήταν ήδη στο κολέγιο) του ανέφερε πως κάνει παρέα με κόσμο και παιδιά που είναι χρήστες. Τονίζοντάς του πάντα ότι "Αφού ξέρουν ότι είμαι αθλητής και εγώ δεν κάνω χρήση. Που είναι το πρόβλημα να είμαι μαζί τους;" Ο Wagner κουνούσε πάντα το κεφάλι του λέγοντας, "Αρκεί μια φορά. Κι όταν έρχεται εκείνη η φορά, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Δεν υπάρχει τάιμ-άουτ. Δεν είναι αγώνας μπάσκετ".
Απέναντι στον Jordan
O Bias ήταν φτιαγμένος και προορισμένος από το NBA, να σταθεί απέναντι στον Jordan. “Αυτή είναι η 24η χρονιά μου στο Duke“, δήλωνε πίσω στο 2003 ο Mike Kryzewski, “κι όλα αυτά τα χρόνια δύο παίχτες έχω ξεχωρίσει. Τον Michael Jordan και τον Len Bias. Ο Len ήταν ένας εξαιρετικός αθλητής και πιστεύω ότι θα γινόταν ένας από τους σπουδαιότερους όλων των εποχών. Μπορούσε να βρει διάφορους τρόπους να σκοράρει και δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσες να κάνεις για να τον αντιμετωπίσεις. Όπως κι αν τον μάρκαρες, κάτι θα έβρισκε“.
Από πλευράς του ο Roland Lazenby, ο άνθρωπος που έγραψε το βιογραφικό βιβλίο του MJ, "Michael Jordan: The Life" (συνεπώς αυτός που ήξερε και μελέτησε κάθε πτυχή της ζωής και του παιχνιδιού του Jordan) ανέφερε "Ο θάνατος του Bias ήταν μια τραγωδία, όχι μόνο για την οικογένειά του αλλά και για ολόκληρο το μπάσκετ. Για τους Celtics. Οι οποίοι θα έβρισκαν σε αυτόν και το ταλέντο του, ότι έλειπε από την ομάδα τους για να συνεχίσουν να πρωταγωνιστούν. Ο ίδιος ο κόουτς της ομάδας, Lefty Driesell, μου μίλησε προσωπικά για την τρομακτική απώλεια του Len. Η παρουσία του Bias στην EC τη δεκαετία του 80 και του 90 θα είχε αυξήσει σημαντικά τον ανταγωνισμό. Και δε θα ήταν τόσο εύκολο για τους Bulls και τον Jordan να ανέβουν στην κορυφή".
Ο Bill Simons που έχει γράψει το Best-Seller “The Book of Basketball” (btw αν δεν το έχετε διαβάσει ξεκινήστε το) σημειώνει, “Ο Bias. Μου θυμίζει έναν James Worthy, αλλά με πιο φυσικά προσόντα και με την αλτική ικανότητα του Jordan“
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Bias και με βάση τις δεκάδες συνεντεύξεις ανθρώπων γύρω από το ΝΒΑ και με βάση το hype που τον ακολουθούσε εκείνα τα χρόνια, θα ήταν το αντίπαλον δέος του MJ. Αυτό από μόνο του, όπως γράφουμε και στην εισαγωγή, τον καθιστά το μεγαλύτερο “what if” στην ιστορία του ΝΒΑ. Ήταν δεδομένο ότι ο Bias δίπλα στον Bird θα μάθαινε πολλά. Κι ο Bird ίσως να είχε ακόμα καλύτερα χρόνια καριέρας προς το τελείωμα αυτής, αν δίπλα του μεγάλωνε και "μάθαινε" έναν παίκτη με τα αθλητικά προσόντα και τα χαρίσματα του Bias. Οι Bulls θα είχαν τον Pippen, οι Pistons τον Rodman κι οι Celtics μετά τον McHale θα έβρισκαν έναν τύπο ακόμα πιο αθλητικό, με φοβερό ταλέντο και χαρίσματα και στο σκοράρισμα.
Ένας παίχτης που ήρθε, αλλά δεν έπαιξε ποτέ. Ένας παίχτης που η μοίρα του επιφύλασσε (έβαλε κι αυτός το χεράκι του βέβαια) ένα πολύ σκληρό κι απάνθρωπο παιχνίδι. Στις 17 Ιουνίου ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Δεν είναι λίγο και δεν θυμάμαι πόσοι παίχτες στα δύο πρώτα pick του draft έχουν επιλεγεί από την πρωταθλήτρια ομάδα. 48 ώρες μετά, κείτονταν νεκρός στο δωμάτιό του στο κολέγιο.
Αντί επιλόγου…
Το δράμα της οικογένειας Bias δεν τελείωσε εκεί. Μόλις τέσσερα χρόνια μετά, στις 4 Δεκέμβρη του 1990, ο Jay Bias, αδερφός του Len, δολοφονείται στην Washington με τέσσερις πισώπλατες πιστολιές.
O θάνατος του Bias δεν έγινε και πέρασε όμως. Το NBA προσπαθούσε επί σειρά ετών να βγει από την κακόφημη δεκαετία του 1970 και γενικότερα οι νόμοι της Αμερικής ήθελαν να κυνηγήσουν το εμπόριο και τη χρήση των ναρκωτικών. Ο θάνατος του Bias αποτέλεσε “το κερασάκι στην τούρτα” κι έγινε η αιτία που αυστηροποιήθηκαν τα πάντα όσον αφορά τη διακίνηση ναρκωτικών.
Μπορεί ποτέ να μη μάθαμε αν τελικά θα γινόταν αυτό που όλο το ΝΒΑ περίμενε. Tουλάχιστον με τον θάνατό του έδωσε την ελπίδα στις επόμενες γενιές, ότι με την καταστολή της εγκληματικότητας στο επίπεδο αυτό, κανένας παίχτης του ΝΒΑ (κι όχι μόνο) δε θα έθετε τη ζωή του σε τόσο μεγάλο κίνδυνο, χωρίς να ξέρει ότι οι επιπτώσεις θα είναι πολύ βαριές.
Όσο για τη μητέρα των δύο παιδιών. Χρόνια μετά, φέρεται πως βοηθάει παιδιά νεαρής ηλικίας που ζουν παρόμοιες καταστάσεις (τουλάχιστον όσο αφορά τα ναρκωτικά). Δηλώνει ότι η ζωή προχωράει και το ίδιο πρέπει να κάνει κι η ίδια. Σε ερώτηση για το αν ήξερε ότι ο γιος έπαιρνε ναρκωτικά, απαντάει κατηγορηματικά, “Ήταν η πρώτη του φορά“.
Η πρώτη και η τελευταία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου